لنډې کیسې

نن سهار وختي مې مور د سبا ناري له پاره چاي پخولې، چې ما په پطنوس کې پيالي د دسترخوان سر ته راوړې. د کوټې دروازه پرانيستې وه او د پسرلي موسم له سهارنۍ وږمې سره په انګړ کې د سنځلې…

روزی روزگاری، پسرکی کوچک هر روز به دیدن یک درخت بزرگ سیب می‌رفت. از تنه‌اش بالا می‌رفت، شاخه‌هایش را می‌گرفت، سیب‌هایش را می‌خورد و زیر سایه‌اش می‌خوابید. درخت، پسرک را دوست داشت.…

دا د هندارې مخ ته ولاړ سړی څوک کېدلای شي؟ فکر کوم دی مې پخوا چېرته لیدلی و. چوپ، خو د سترګو له تله يې د يو عمر کيسه څاڅي.‌ زړه مې بې اختياره ورمات شو. دا څېره ما ته ډېره اشنا وه،…

(د حکمت، ازمیښت او محبت فلسفه) دا یوه عادي او ستومانه ورځ وه، چې هوډ مې وکړ له ښار، د سیاستوالو له غږونو، له مصنوعي نصیحتونو، اوږدو تشو خبرو او د ځان پوه ښکارونکو خلکو له ډک…

په بغداد كې د معتصم بالله په زمانه كې د ابوالقاسم په نوم يو سړى اوسېدو، په بغداد كې به داسې څوك نه و، چې ابو القاسم دې ونه پېژني. دغه سړى د چيني لوښو يو لوى سوداګر و، ده به…

د هيلو له کړکۍ يې تر زرغونو غرونو هاخوا سترګې واړولې. هلته، په هغه ځای کې چې آسمانونو تور کمیسونه اغوستي، له هیلو تمه ختلې. موسکا يې پر شونډو پتري پتري ماتېدله. کړکۍ يې خلاصه…

د ښځې تورې سترګې له حیرانتیا ډکې وې، زاهد د هغې سور پاسپورټ (له هیواده بهر ته د بیرته تللو اسناد) لومړی څیرې او بیا یې مردارې ویالې ته ور ګوزار کړه، مخ یې سور اوښتی وو، په غوسه…

لنډه کیسه :   د ملیح آباد دنګې ونې، طلایي امونه !             د ډیلي دهوایي ډګرپرپراخ زړه باندې د خلکو ګڼې ګوڼې سترګې ستړې کولې، له هرکنجه چې به دې ورته کتل، په هره خواکې یې د…

ښي او كېڼ بوټ مې تازه سره پېژندلي وو، چې نيكه ته چا د كركانو (مړزانو) د نيولو لپاره يو ښايسته سپى راوست، سپى بخمل نومېده، كله چې مې په لومړي ځل د بخمل پر سور وزمه څټ لاس راوكيښ،…

پرون یې خورا ژړل، سترګې یې د اور د لمبو شانته سرې وې، سره له دې چې باڼوګان یې د سپرلی د وریځو شانته پرسترګو را خواره وو، مګر د بارن په څېر د اوښکو او سرو لمبو د مخنیوې توان یې نه…