لنډې کیسې

پاس اسمان ټول بله رڼا شو، دې سره د کور د مخې په پاس پټي کې مو د ډزو غږونه شو، ټعق ټعق ټعق ټعق تا به ویل: پاس اسمان کې اور بل دی، ورسره د نارینه غږونو شورماشور شو، مبارک مبارک…

درب شو د کوټې ور له سیمټي دیوال سره په تیزۍولګیده. ناستو خلکو وارخطا د ولاړ سړي طرف ته وکتل. دنګ سړي په وره کې سانیولی ولاړ ؤ. په وچ بدن کې یې د مخ هډوکې راوتلي ؤ. ناستو کسانو ته…

چوپتیا خوره وه، د مازديگر نرمه رڼا له کړکۍ څخه کوټې ته راننوتې وه، ورسره د هوا لږ ګرمه او نرمه څپه د زړو پردو له څنډو تېرېده، او زما نیکه لکه یو زوړ فکر د چوکۍ پر اوږده پشتۍ تکیه…

در دل ولایت‌ زیبای پروان، زنی به‌نام صنوبر زنده‌گی می‌کرد. او با طلوع خورشید، وقتی‌که نسیم صبح ساقه‌های گندم را به رقص می‌آورد، همراه پدر شوهرش به مزرعه می‌رفت با دستانی خسته…

گوشه‌ای از دلم هنوز در دهات وطن مانده هر سال‌که فصل پرشور و با طراوت بهار فرا می‌رسد، باران خاطره‌ها قطره‌قطره از دیوارهای دلم شروع به چکیدن می‌کنند. خاطرات گوناگونی که از وطنم…

یوه ستره کورنۍ وه، په جریبونو ځمکې او جایدادونه یې درلودل، د څارویو او اسانو ګلې یې درلودي، بې شمېره ښځینه او نارینه نوکران یې درلودل، خورا ستره کلا یې درلوده، چې د کلا په…

لیکنه: فرزانه زیار وږمې په زوړ تنور کې ډوډۍ پخوله، او د هغې ابي ته ورته سترګې له اوښکو ډکې وې. هغې د کلي نجلۍ په څېر نه ژړل، بلکې سترګې یې د دود له امله سوځېدې. نیا یې ورته غږ کړ:…

د نادیې له ګلابي خیرنو څپلکو نه غټه اوږده ګوته په ځمکه لګېدله، د ټیکري یو کونج یی پر سر پاتې وه د بې دیواله ښوونځیو په اوږده دهلیز کې یې رامڼډه کړه، تر مخې یی ټولګیواله حنا ولاړه…

هغه شپه، هغه شېبه چې زما ژوند یې بدل کړ: د سپرلي شپې ورځې وې. غوټيو تازه ګلان څپړلي وو. پلار مې د دود د تقدس په نامه تاته په نکاح کړم. زما وېره او اندېښنه ېوازې  دا نه وه، چې…

د غوا نارو کور پر سر اخیستی وو، له بع بع سره یې ریشمه هم خلاصه کړې وه، میرې یې لوړ غږ نارې کړې: _مردارې! وه مردارې! سر خو دې وخورې، چیرته ورکه یې؟ غوا خوشې شوې، تمامه ورځ ته یې او…