شعرونه او لنډۍ

شونډې مې تا پسې وتلې خلکو ته وایم چې پېریان مې ډاروینه   راځه چې وېش د دنیا وکړو یو تهٔ زما شهٔ، دنیا ټوله دې ستاشینه   زما غریبې ورځ ته گوره زما غریب جانان راپرېږده چې…

هغه ملک چې نظم نه لري ځنګل دی  په ځنګل کې څوک په نظم پابند نشته  چې ځنګل او خرافات پر ولس واکمن وي  تل تهدید وي څوک خوندي له ګزند نشته  د ځنګل ځناور یو تر بله داړي  اندیښنه…

د ژوند په لټه د ژوندو له ښاره وتی یمه هسې هم نده چې بیخي له کاره وتی یمه ډېرځله یمه بلل شوی جنازې ته خپلې ډېر ځله زه هم د فتوو له داره وتی یمه چې مې په قتل ته…

ښکته او پورته د افغان خاوره زه مې د ژوند په ژبه نه پوهیږم کله شي خوږ راته سندرې وایې یا مې را یاده شې همزولې ستزګې مې تورې شې تیاره جوړه شي چې د واده په لومړي میاشت کونډه…

لنډۍ، د ثبتولو ستونزه ۳۴۸مه برخه     د مور د مرگ غم بیا تازه‌شو خور مې دېوال کې نن ویښته موندلي‌دینه   د انقلاب زور خو دې ولید ډېرې وریندارې اوس لیورو ته ناستې‌دینه  …

پښتو شاعري د خپل اوږد ادبي تاریخ په اوږدو کې د بدلونونو پر څو پړاوونو تېره شوې ده؛ داسې پړاوونه چې د ژبې د هنري ظرفیت د پراخېدو او د انسان د دروني تجربو د بیان لپاره نویو لارو ته…

یوه ښځه یو مېړه له دوو ښارونو اوسېده په یوه کورکي له کلونو که سړی هر څه ناروغ وو په ځان خوار وو له سهاره ترماښامه به پر کار وو نه په ژمي نه په دوبي کي وزګار…

نه پـوهیــږم چې په کـومی خــــــــوا روان یم چې منــــــزل ته نه رســـــــږم ســــر ګردان یم وروســـــته پاتي د دنـــــیا له علم و فـــــن یم ایــستل شــــــوی، مـدنیـت له…

‎که زما کور ته کله راغلې ‎ما لپاره یو تور پنسل راوړه ‎غواړم د خپل مخ پر سپېنو کرښو ‎توره کرښه تېره کړم، ‎هسې نه د ښکلا په ګناه ‎د قفس تر ځنځیرونو لاندې راګیره شم ‎ ‎یو لوی…

ما ويل دا پاتې ډوډۍ وړم زما بچي وږي دي خان جي وې زر شه پښې اوباسه زمونږ سپي وږي دي اى دريا خانه د مغلو واک اختېار دى دلته ستا پۀ شتمنه پښتونخوا كې ستا لمسي وږي دي تۀ…