ستـورو د اسـمـان سـره مـې وژړل غـم د خـپل جانان سـره مـې وژړل مامـې ټـيک تـه سپينه رڼا وړله خو تـورو غـرو بـيابان سره مې وژړل ولـږه ده د کـونـډو پـر کالـه خـپـره خوارشړ دسترخوان سره مې وژړل ماتـه دروازه د شـپـې سـړه سيـلـۍ شـپـو د کابل جان سره مـې وژړل تـورې خپسۍ لـمـن خـوره … Continue reading ستورو د اسمان سره